Ο εργοδότης υποχρεούται να εφαρμόζει σε όλους τους εργαζόμενους που απασχολεί την αρχή της ίσης μεταχείρισης και να προβαίνει σε καλόπιστη και ηθική χρήση των δικαιωμάτων του που απορρέουν από τη σύμβαση εργασίας (ΑΚ 288). Οφείλει δηλαδή να μεταχειρίζεται τους εργαζόμενους με τον ίδιο τρόπο, χωρίς διακρίσεις, εκτός εάν αυτές δικαιολογούνται αντικειμενικά από τη φύση της παρεχόμενης εργασίας.

Απαγορεύεται η διαφορετική μεταχείριση των εργαζομένων που έχουν τα ίδια προσόντα, παρέχουν την ίδια εργασία, με τους ίδιους όρους και υπό τις ίδιες συνθήκες, για την εξυπηρέτηση αναγκών της ίδιας κατηγορίας, δηλαδή εφόσον βρίσκονται στις ίδιες υπηρεσιακές γενικά καταστάσεις από άποψη χρόνου πρόσληψης και παροχής υπηρεσίας, αδιακρίτως φύλου.

Απαγορεύεται στον εργοδότη διαφορετική και άνιση μεταχείριση των εργαζομένων που να εκδηλώνεται με την εξαίρεση ενός ή μερικών από αυτούς από τις οικειοθελείς παροχές που καταβάλλει στους υπόλοιπους εργαζόμενους, οι οποίοι ανήκουν στην ίδια κατηγορία και ειδικότητα, εργάζονται με τις ίδιες συνθήκες, έχουν τις ίδιες ικανότητες και την ίδια απόδοση και επιδεικνύουν την ίδια επιμέλεια στην παροχή των υπηρεσιών τους.

Η αρχή της ίσης μεταχείρισης αναφέρεται όχι μόνο στη μισθολογική μεταχείριση των εργαζομένων, αλλά και σε κάθε άλλη παροχή, όπως είναι η προαγωγική εξέλιξη, η μείωση του νομίμου ωραρίου εργασίας, η αποζημίωση λόγω συνταξιοδότησης κλπ.

Περαιτέρω, διατάξεις σχετικά με την εφαρμογή της ίσης μεταχείρισης ανδρών και γυναικών, όσον αφορά την πρόσβαση στην απασχόληση, στην επαγγελματική εκπαίδευση και ανέλιξη, στους όρους και στις συνθήκες εργασίας και άλλες συναφείς διατάξεις περιέχονται στους Ν. 3767/2009, 3896/2010 και 4443/2016.